Page 9 - 2.1_PL

JIMINY SELF-HELP HANDBOOK 9

online do swoich zajęć, ale także dla każdego uczącego się. Dzięki temu, że są otwarte, więcej uczących
się skorzysta z ich użycia. Drugi produkt projektu JIMINY, zatytułowany JIMINY Personal Trainer, jest
przykładem otwartego zasobu edukacyjnego.

Choć w Internecie istnieje ogromna ilość gotowych platform online, możesz podjąć inicjatywę
stworzenia własnej platformy edukacyjnej z materiałami specjalnie dostosowanymi do potrzeb
i oczekiwań grupy docelowej. W tym celu do wyboru jest kilka platform, m.in. Moodle, Kahoot! czy
Google Classroom.

Jednak, jak wiele rozwiązań związanych z technologią, również tworzenie OER nakłada na jednostki
pewne przeszkody, do których można zaliczyć (Open Educational Resources, Conversations in
cyberspace, United Nations Educational, Scientific and Cultural Organization, 2009):

1) Brak czasu i umiejętności;
Przy słabych umiejętnościach korzystania z ICT, czas ten jest trudny do zdefiniowania. Dla
nauczycieli akademickich jest to wciąż dodatkowe zadanie w tradycyjnych środowiskach
nauczania (szkołach), dlatego rozwój OER odbywa się po godzinach pracy nauczyciela.
2) Sztywna kultura pedagogiczna, z niewielką ilością innowacji;
OER wykraczają poza tradycyjny program nauczania, wciąż uważany przez większość systemów
edukacyjnych za dodatek do procesu dydaktycznego.
3) Brak systemu nagród za tworzenie OER;
OER nie są uznawane za publikację, którą można udokumentować w swojej karierze
zawodowej.

Dlatego właśnie podnoszenie kwalifikacji ma kluczowe znaczenie. Pomocne w tym zakresie są
cytowane już Europejskie Ramy Cyfrowych Kompetencji Edukatorów autorstwa Komisji Europejskiej
(znane również jako DigiCompEdu). Ramy te mają na celu promowanie i pomoc w rozwijaniu
kompetencji cyfrowych osób zawodowo zajmujących się edukacją, aby następnie być lepiej
przygotowanym do wspierania uczniów, także w zakresie integracji. Składają się na nie kompetencje
zawodowe i pedagogiczne nauczycieli, jak również kompetencje uczniów. W ramach tych kompetencji
nacisk kładzie się na zaangażowanie zawodowe, zasoby cyfrowe, ocenę, nauczanie i uczenie się,
upodmiotowienie uczniów oraz ułatwianie im zdobywania kompetencji cyfrowych. Ponadto, ramy te
wprowadzają model progresji, aby pomóc nauczycielom i trenerom w rozwijaniu ich kompetencji
cyfrowych (od nowicjusza do pioniera - ostatni etap oznacza bycie wyposażonym nie tylko w wiedzę,
ale także gotowym do rozwijania praktyk cyfrowych).
Sześć obszarów DigiCompEdu Framework jest ukierunkowanych w szczególności na wyposażenie
edukatorów w następujące umiejętności (European Framework for the Digital Competence of
Educators, s.16, 2017):

• Wykorzystanie technologii cyfrowych do komunikacji, współpracy i rozwoju zawodowego.
• Pozyskiwanie, tworzenie i udostępnianie zasobów cyfrowych.
• Zarządzanie i organizowanie wykorzystania technologii cyfrowych w nauczaniu i uczeniu się.
• Wykorzystanie technologii i strategii cyfrowych do poprawy oceny.
• Wykorzystanie technologii cyfrowych w celu zwiększenia integracji, personalizacji i aktywnego
zaangażowania uczniów.
• Umożliwienie uczniom kreatywnego i odpowiedzialnego korzystania z technologii cyfrowych
w celu uzyskania informacji, komunikacji, tworzenia treści, dobrego samopoczucia i rozwiązywania
problemów.