Page 5 - 3.2_PL

JIMINY SELF-HELP HANDBOOK 5

2. PODSTAWY TEORETYCZNE
2.1. Dlaczego musimy wziąć odpowiedzialność za nasze własne doświadczenia?

Niektórzy przedsiębiorcy wolą unikać swojej odpowiedzialności na różnych poziomach biznesu i raczej
przenoszą ją na innych (np. pracowników, klientów, partnerów biznesowych), prawdopodobnie
z powodu wysokiej presji w zarządzaniu biznesem. Czy właściciel sklepu może założyć, że biznes nie ma
się dobrze, bo klienci nie chcą już kupować jego produktów lub usług? Czy też należy przeprowadzić
badania rynku, a nawet analizować dane dotyczące sprzedaży w częstych okresach czasu, aby
zdecydować, co należy zmienić?
Porażka idzie w parze z sukcesem. Michael Jordan, słynny koszykarz NBA, w 1997 roku w wywiadzie
dla gazety Chicago Tribune powiedział: "Spudłowałem ponad 9000 rzutów w mojej karierze,
przegrałem prawie 300 meczów, 26 razy powierzono mi wykonanie zwycięskiego rzutu i spudłowałem.
W moim życiu ciągle i ciągle ponosiłem porażki. I właśnie dlatego odnoszę sukcesy". Ten przykład
z życia dobrze pokazuje, jak sukces przychodzi wraz z wzięciem odpowiedzialności za własne
doświadczenia.

Uznanie błędów za lekcje do odrobienia oraz przyjęcie odpowiedzialności za działania i ich
konsekwencje odzwierciedla zdolność do rozwoju osobistego, pójścia naprzód i odniesienia sukcesu.
Przyznanie się do odpowiedzialności za własne działania oznacza świadomość, że decydujemy się
reagować w określony sposób lub decydujemy się na określone rozwiązanie. I, co najważniejsze,
przyjęcie go.
Życie, w swojej najprostszej postaci, jest ciągłym, jednoczesnym, równoległym procesem
podejmowania decyzji, albo w celu zainicjowania działania, albo w odpowiedzi na otoczenie. Branie
osobistej odpowiedzialności za nasze myśli i działania jest wyzwaniem i wymaga chęci uczenia się na
błędach, posiadania naszych sukcesów i porażek, zaprzestania zewnętrznego usprawiedliwiania
naszych okoliczności i przejęcia wewnętrznej kontroli nad naszym życiem.